Συνέντευξη με τη λογοτέχνιδα Ρούλα Σκούμιου - ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ

Ο «ΚΕΦΑΛΟΣ - Το Λογοτεχνικό Περιοδικό της Κεφαλονιάς» έχει ξεκινήσει μία νέα δράση με τίτλο: «ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ» (ΣΥΜΜΕΤΟΧΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ 4ο ΤΟΜΟ γίνονται δεκτές έως τις 31/12/2020 - ΥΠΟΒΟΛΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΩΝ: ΕΔΩ) και προσκαλεί όλους τους Λογοτέχνες, Ποιητές και Συγγραφείς να συμμετάσχουν σ' αυτήν. Σκοπός της εν λόγω δράσης είναι η προβολή μέσω αφιερωμάτων και συνεντεύξεων των σύγχρονων Ελλήνων Λογοτεχνών, Ποιητών και Συγγραφέων, είτε έχουν εκδώσει κάποιο βιβλίο είτε όχι και η δημιουργία του τέταρτου τόμου της «Εγκυκλοπαίδειας των Σύγχρονων Ελλήνων Λογοτεχνών», η οποία έχει συσταθεί σε μία ανεξάρτητη ιστοσελίδα με τη μορφή ηλεκτρονικών τόμων και την έκδοση δωρεάν e-book.

Στη σημερινή μας παρουσίαση στα πλαίσια της δράσης: «ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ», θα σας παρουσιάσουμε τη λογοτέχνιδα, Ρούλα Σκούμιου, η οποία συμμετέχει στην «Εγκυκλοπαίδεια Σύγχρονων Ελλήνων Λογοτεχνών» και απάντησε στις ερωτήσεις του Δημοσιογράφου, Λογοτέχνη και Εκδότη του Περιοδικού Κέφαλος, κ. Πλούταρχου Πάστρα, για το λογοτεχνικό της έργο, τα βιβλία και τη λογοτεχνία. 

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗ ΡΟΥΛΑ ΣΚΟΥΜΙΟΥ

1. Αν έπρεπε να δώσετε έναν ορισμό για τη λογοτεχνία, ποιος θα ήταν αυτός;

Η πιο μαγική κι ονειρική όλων, η τέχνη του γραπτού λόγου αθάνατη στην αιωνιότητα.  

2. Τι μπορεί να προσφέρει η λογοτεχνία στο σύγχρονο άνθρωπο;

Ταξίδια και ωφέλιμες γνώσεις αφειδώς. Είναι σαν ένα περίτεχνα καμωμένο κέντημα που όσοι το αντικρίζουν δεν κουράζονται να το καμαρώνουν. Βατά τα μονοπάτια της κι οδηγούν σε άφατη γηθοσύνη. Περιπέτεια και λύτρωση συνάμα μοιράζει γενναιόδωρα στους πιστούς της. 

3. Η ποίηση στις ημέρες μας δεν έχει τη θέση που κατείχε παλαιότερα. Για ποιο λόγο πιστεύετε πως συμβαίνει αυτό και πως θεωρείτε ότι θα είναι το μέλλον της;

Δυστυχώς η φιλαναγνωσία έθεσε όρια και γέρνει λιγάκι υπέρ του ρατσισμού. Πανέμορφη η ποίηση μα κάπως δυσνόητη σε πολλούς οπότε την υποτιμούν. Αφήνω μια χαραμάδα ελπίδας πως θα ξαναποκτήσει το θρονί που της ανήκει. Θα ωφεληθούν όσοι αποφασίσουν να τη γνωρίσουν καλύτερα. 

 

4. Και τώρα μία δύσκολη ερώτηση. Τι σημαίνει για σας ποίηση;

Πνοή, αύρα ζωτική. Ρανίδες αλισάχνης που μαγεύουν με τα τερτίπια τους. Δίοδος επικοινωνίας της άλιστης κοινωνίας. 

5. Πότε ξεκινήσατε ν’ ασχολείστε με την τέχνη του λόγου και ποιος ήταν ο λόγος που σας παρότρυνε;

Από τη γ' γυμνασίου όπου μια αξιόλογη φιλόλογος με παρότρυνε να εντρυφήσω σαν αρχαιολόγος στα κρυμμένα πλούτη της γραφής. Πειραματιζόμουν στο άψυχο χαρτί με τη γόνιμη φαντασία να θέλει να δημιουργεί.

6. Γιατί γράφετε;

Είναι αρέσκεια. Αγάπη. Ανάγκη. Το μολύβι είναι σημαντική πτυχή του εαυτού μου. Νιώθω σαν χρέος τη δημιουργία νοημάτων από πληθώρα λέξεων. Εντυπωσιακά τα ταχυδακτυλουργικά της γραφής.

7. Ποια είναι η πηγή της έμπνευσής σας; 

Μια βροχή, ένας μολυβής ουρανός, μια έρημος, ένας παράδεισος, μια κόλαση. Μία επιβράβευση, μια απογοήτευση ακόμη. Τα πάντα γύρω μας λειτουργούν ως παραγωγικές εστίες. 

8. Με ποιο λογοτεχνικό είδος ασχολείστε περισσότερο;

Προσπαθώ να μοιράζω τον ενδιαφέρον μου σε πολλά είδη αν και κυρίως καταγίνομαι με τον βαρύτιμο τόμο της ποίησης. Ξεχωριστά πολυσχιδής κι ανοίγει αθρόους ορίζοντες.   

9. Μιλήστε μας για το λογοτεχνικό σας έργο.

Έχω γράψει θεατρικά επιμένοντας σε κάποιες ντοπιολαλιές. Η ποίηση κατέχει μεγάλη έκταση στα ράφια του μυαλού μου( χάικου, σονέτα κ. α. )  Πλουτίζω τη συλλογή μου και με ιστορίες μπονσάι και κάποιες - ατέλειωτες για την ώρα - νουβέλες. Ελάχιστα  τα παραμύθια μου. Εκδόθηκαν 2 ποιητικές συλλογές κι έτοιμη να δρομολογηθεί μια τρίτη. 

10. Πείτε μας λίγα λόγια για το τελευταίο σας βιβλίο που έχει τίτλο: «Στα υπόσκαφα».

Αφορά στην ποίηση, η 3η συλλογή μου που περιμένει να πάρει άδεια εισόδου από τον εκδότη μου. Συνήθως μιλάω για το περιβάλλον, τις σχέσεις και τον μοντέρνο τρόπο ζωής που υιοθετήσαμε. Θεωρώ πως δεν πρέπει να απουσιάζουν οι προβληματισμοί. 

11. Ποια είναι η αγαπημένη σας ώρα μέσα στην ημέρα που κάθεστε και γράφετε;

Νωρίς το πρωί όπου είμαι μόνη στο σπίτι. Ατού η ηρεμία, η ελευθερία χρόνου και κίνησης. Κάποτε και νωρίς το απόγευμα. 

12.  Πως είναι η ζωή ενός λογοτέχνη στα χρόνια της κρίσης;

Μοιάζει ζοφερή μα δεν είναι καθόλου καταθλιπτική. Ο λογοτέχνης γράφει βασικά για να επεκτείνει τις σκέψεις του. Αποζητά νέες αποικίες στους στοχασμούς του. Κάποιες φορές υπάρχουν ορισμένα εμπόδια, συνετό είναι να ξεπερνιούνται. Η κρίση ας συντροφεύει την οικονομία μας μα όχι τα θέλω κι ορίζω της ψυχής μας.

13. Πως θα χαρακτηρίζατε τη λογοτεχνική παραγωγή σήμερα;

Ζάπλουτη; μάλλον ζάπλουτη. Ευκαιρίες αναρίθμητες κι όλοι οι καλοί χωράνε στον όμορφο χώρο της. Σίγουρα ξεχωρίζει κι οιστρηλατεί ένα ποιοτικό προϊόν. Μερικά πιο παρακατιανά κάποιο λόγο ύπαρξης θα έχουν κι αυτά. Να γράφουμε μην έχοντας μαικήνα τη ματαιοδοξία μας.

14. Ποιο θεωρείτε πως είναι το μυστικό της επιτυχίας ενός Best Seller;

Πιστεύω πως το ξέρουν καλύτερα αυτοί που έχουν κερδίσει τον τίτλο του στα πονήματά τους. Ωστόσο μια ωραία γραφή καθώς και πλοκή συμβάλλουν να βαφτιστούν έτσι. 

15. Αν έπρεπε να επιλέξετε ανάμεσα στο έντυπο ή στο ηλεκτρονικό βιβλίο, εσείς ποιο θα επιλέγατε; 

Ασυζητητί το 1ο. Διαχρονική αξία το κλασικό. Άλλη αίσθηση οι ψίθυροι των σελίδων.  

16.  Ποια συμβουλή θα δίνατε σ’ ένα νέο λογοτέχνη;

Να ψαχτεί και να συνεχίσει να γράφει. Να έχει στόχο τη γραφή με όλη την ανιδιοτέλειά της. Όμορφο το δώρο της προσφοράς. 

17. Τώρα ας περάσουμε στην πλευρά του αναγνώστη. Ποιο είναι το τελευταίο βιβλίο που διαβάσατε;

Γινάτι του Γιάννη Καλπούζου. Αξιέπαινο από πολλές απόψεις. Μια στοίβα αρκετά άλλα. Καλός αναγνώστης ο ακόρεστος αναγνώστης. 

18. Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας συγγραφείς;

Γκαμπριέλ Γκαρσία Μαρκές, Ναγκίμπ Μαχφούζ, Τζένιφερ Ντόνελλι, Κωνσταντίνος Θεοτόκης Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης κι αθρόοι σύγχρονοι. 

19. Ποια είναι τ’ αγαπημένα σας βιβλία;

Τα κοινωνικά δράματα με μαγνητίζουν. Τα αατυνομικά είναι ευφυή και αυτά του τρόμου καθηλωτικά.

20. Τελευταία ερώτηση. Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια στο χώρο της λογοτεχνίας;

Όσο ο χρόνος είναι επιεικής μαζί μου θα δίνομαι στη συγγραφή. Θέλω να υπηρετήσω το βιβλίο όσο καλύτερα κι όσο πιο πολύ. 

*     *     *

ΟΙ 2 ΣΚΑΛΕΣ

(της Ρούλας Σκούμιου)

Κοίταζε αγέρωχος κι ευθυτενής το απόμακρο αρχοντόσπιτο. Συνηθισμένο στη μοναξιά δεν έμοιαζε να παραπονιέται. Οκνό και ναρκωμένο πορευόταν. Η άγρια μάνητα του πολέμου σχεδόν δεν το λάβωσε. Ας πλανιόταν ακόμη η βαριά σκιά της κατοχής και του εμφύλιου. Σπούδασε στις Αμέρικες, σκουζιάρικο το πήρε ο άτεκνος νονός να το μορφώσει. Έφτασε με το δίπλωμα και μυριάδες οράματα ελπίδας στα μπαγκάζια του, κοτζάμ αρχαιολόγος.

Αλλιώς φανταζόταν ο Σπήλιος την επιστροφή στα πάτρια εδάφη. Η περίτεχνη εξώθυρα θα άνοιγε αθόρυβα, το μπουλούκι των ενοίκων θα πετάγονταν περιχαρείς παρατώντας πρόθυμα τα ταλανισμένα βιβλία στο κυκλικό τραπέζι της βεράντας με τους ήχους των πετούμενων σε μια καλόδεχτη συναυλία και τη φύση ακάματη να σκορπά απλόχερα τις ευωδιές της χλωρίδας. Τα χαμόγελα θ’ ανέβαιναν τα σκαλιά της ευφροσύνης μπάζοντάς τον στο πλουσιόσπιτο. Αντ’ αυτού  όλα σκυθρωπά.

Πάρκαρε πλάι στο λιπόθυμο σιντριβάνι. Το σκυλόσπιτο ερημωμένο. Ανέβηκε τα μαρμάρινα σκαλοπάτια νωθρός σαν γέρος. Χάιδεψε τη σκαλιστή θύρα, σαν να τον αναγνώρισε, σύρθηκε στην άκρη.

 Φεύγοντας οι κατακτητές το αντάμειψαν με βαρβαρότητα για τη φιλοξενία του. Οι δικοί του άθαφτοι, είχαν εγκαταλείψει τα εγκόσμια καταπώς μαρτυρούσαν οι ισχνοί σκελετοί τους. Σκόνταψε στο ξεθωριασμένο μεταξωτό χαλί. Διέκρινε την ανωμαλία στο ξύλινο δάπεδο, μια καταπακτή. Με βοηθό μια επιμελή λάμπα κατέβαινε τα στενά σκαλάκια. Παγωμένο το υπόγειο, λεηλατημένο. Κάθισε βαρύς στο ποντικοπροικισμένο στρώμα  του σιδερένιου κρεβατιού. Μια κίνηση ακούσια του ποδαριού ανακάλυψε ένα σανίδι κάπως σκεβρωμένο να ξεφεύγει της πορείας του. Άλλη μια καταπακτή, άνοιξε και κατέβηκε. Τούτο επαναλήφθηκε δυο ή τρεις φορές; Σαστισμένος έχασε το μέτρημα. Κακοφτιαγμένες πέτρινες σκάλες τον κατέβαζαν στα πηχτά σκοτάδια. Με αμυδρό το φως διέκρινε βιβλιοθήκες σαν πολυκατοικίες να στοιβάζουν μυριάδες περγαμηνές, παμπάλαιες. Μια δυσωδία πιστός φύλακας πάλευε να τον απομακρύνει. Στα μουχλιασμένα τραπέζια ξεχώρισε άπειρα παράξενα όργανα. Γράπωσε ένα άδετο βιβλίο στην τύχη. Εικόνες τρομαχτικές με ορνιθοσκαλίσματα ακαταλαβίστικα. Ρίχνοντας μια πιο σχολαστική ματιά διάβασε την υπογραφή… ήταν δυνατόν; Ναι, Πυθαγόρας Σάμιος έγραφε. Μονάχα αυτό φάνηκε αποκαλυπτικό. Η εχεμύθεια πιστή στον βαρύ όρκο της. Σεβαστικός και σκιαγμένος πισωπάτησε. Αν… όπως στους φαραωνικούς τάφους έβγαινε απ’ τον λήθαργο αμείλικτη αρχαία κατάρα; Μ’ ένα βλεφαροπαίξιμο του έπεσε το κιτάπι, κρατήθηκε να μην διαλυθεί. Απ’ τον σωρό ξεμάκρυναν κάμποσα φύλλα. Έδειχναν… υγρά; Το μελάνι είχε παρασυρθεί από άγνωστη μέθη και σχημάτιζε γκροτέσκικους καμβάδες. Πρασινόγλαυκοι ατμοί γεννιούνταν από το πάτωμα ή η φαντασία του έγινε παιχνιδιάρικη; Πανιασμένος άκουσε το ρέκασμα κουρούνων. Στο άτακτο φευγιό του έσπασε το σαπισμένο πορτόφυλλο της πελώριας ντουλάπας. Ξεχύθηκαν οι πάπυροι σαν ανακουφισμένοι για τον αέρα ελευθερίας. Άνοιξαν να του χαρίσουν τα μυστικά τους. Έβλεπε και δεν έβλεπε. Φλύαρα… ιερογλυφικά; Τ’ άνοιγαν την καρδιά τους. Σε μετάφραση ο Πυθαγόρας μίλαγε αναλυτικά για τη δημιουργία μιας σκάλας που θ’ ανέβαζε το άτομο με όλα τα μόριά του στην απεραντοσύνη του σύμπαντος, στον ίδιο τον Θεό ίσως. Άγαρμπα τα προσπέρασε…

ΤΟΥ ΜΕΓΑ ΣΤΡΑΤΗΛΑΤΗ

(της Ρούλας Σκούμιου)

Στο νεκροκρέβατο ο ήλιος, η ζωή δύει…

Συνάψεις συμμαχιών θανής ελπιδοφόρες

δηλητήρια, τρελός πόνος στη γη σφαδάζει

ένοχους για νικητές ραίνουν παρδαλές κόρες.

Σ’ υστερία η πράα πανάκεια μαντεύει

συμφορές, δυσοίωνες, ακοίμητα σταθερές

Ασία, Ελλάδα κι όλη τη γη πορεύει

πώς αναζωπυρώνουν ανδρείκελα ιλαρές…

Στα πέρατα των αιώνων χάος οιστρηλατεί

τα υφαντά της λήθης σελαγίζουν

μαράζι τα λιπόθυμα πέταλα οδηγεί.

Οι σκιές του Άδη θλιμμένες πανηγυρίζουν

ανώφελο; το κύδος τον έναν μοιρολογεί

ερήμου μεγαλείο γύμνια δοξολογεί.

ΕΡΕΒΟΣ

(της Ρούλας Σκούμιου)

Μια γλυκιά καταχνιά ξυπνάει να στήσει γλυκόπικρα γλέντια.

Απλώνει η κακονοικοκυρά το λερό, ολόμαυρο πάπλωμα

να το κεντήσουν τ' άστρα.

Σκορπίζει η νυχτιά κόκκους μαυροπίπερο να καρυκεύσει

ένα άνοστο σούρουπο.

Κλείνουν τα παντζούρια, από τις γρίλιες εισβάλλει το σκότος.

Ένα αλλιώτικο φως κάνει τις δικές του μεταφράσεις.

*     *     *

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΡΟΥΛΑΣ ΣΚΟΥΜΙΟΥ

Ονομάζομαι Αργυρούλα Σκουμιού. Γεννήθηκα-τέλη ενός άστατου Μάρτη το 71- και ζω στη Ρόδο έχοντας καταγωγή από την ευλογημένη Κρήτη και κάποιες αμυδρές ριζούλες από την κάποτε τρανή Μικρά Ασία. Από μικρή λάτρευα τη λογοτεχνία και ό, τι έχει να κάνει με αρχαιότητες. Έγραφα μου έλεγαν πολύ καλά από το σχολείο. Μια χαρισματική φιλόλογος στην γ’ γυμνασίου με ώθησε να εντρυφήσω στη μελέτη αναγνωσμάτων. Αγαπημένοι συγγραφείς : Κωνσταντίνος Θεοτόκης, Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης. Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, Ναγκίμπ Μαχφούζ, Τζένιφερ Ντόνελλι. Τελείωσα μια ιδιωτική σχολή δημοσιογραφίας και κάθε τόσο παρακολουθώ προγράμματα ξένων γλωσσών προτιμώντας την τουρκική. Ταξιδεύω νοερά και μη. Στον ελεύθερο χρόνο μου διαβάζω και γράφω. Έχω εκδώσει δυο ποιητικές συλλογές, ετοίμασα μια τρίτη, διηγήματα σε τοπικές ανθολογίες. Αγαπώ την κάθε κατηγορία ποίησης, έχω πονήματα επίσης παιδικών ιστοριών, θεατρικών έργων. Στο συρτάρι υπάρχει μια μισοτελειωμένη νουβέλα. Ανήκω σε μια ομάδα του νησιού «Αγέρι γραφής» όπου βρισκόμαστε και διαβάζουμε έργα μας. Ανεβάζω χάικου σε τρεις διαδικτυακές ομάδες. Έχω δυο γιους, κάνω ανακύκλωση, πεζοπορίες στη φύση, οπότε με απασχολεί η πορεία της ανθρωπότητας. Εστιάζω στα λάθη και βάζω το ταπεινό λιθαράκι μου στον κόσμο του βιβλίου και των καλών σκέψεων της γης μας.